De beginfases van een opbloeiende relatie worden gekenmerkt door onzekerheid. Dat hoort erbij. Je kent elkaar nog niet zo goed, weet de motieven van de ander niet, weet niet welke betekenis je aan zijn of haar woorden kunt verbinden en of je van elkaar op aan kunt. Het begin van een relatie gaat per definitie samen met een ‘afhankelijkheidsdilemma’: vertrouwen groeit naarmate je meer naar elkaar toegroeit, maar voor het naar elkaar toegroeien is vertrouwen essentieel. Ofwel: alleen als je erop durft te vertrouwen, kan de relatie groeien. Dat vereist een sprong in het diepe. Dat is het dilemma waar iedereen in het begin van een liefdesrelatie tegenaan loopt. In hoeverre moet je afstand bewaren en in hoeverre kun je toenadering zoeken en betrokkenheid tonen? We zijn van jongs af aan uitgerust met een soort ‘script’ dat bepaalt dat we de nabijheid van de ander zoeken. Door alles wat we in ons leven meemaken, wordt dat script beïnvloed, positief en negatief. En daardoor wordt het script een individueel stelsel met overtuigingen, normen, waarden en doelen. Dat script beïnvloedt wat je denkt, zegt en doet. Het beïnvloedt ook je waarnemingen en verwachtingen. En dat heeft uiteraard invloed op de manier waarop een beginnende relatie zich ontvouwt.
Vooral bij mensen met slechte ervaringen, in hun jeugd of in latere relaties, blijkt dit afhankelijkheidsdilemma nogal eens een belemmering voor een nieuwe relatie. Zelfs als ze heel graag een relatie willen, blijkt de angst, bewust of onbewust, het vertrouwen dat nodig is in de weg te zitten. Met name komt dit, doordat de slechte ervaringen het script te alert hebben gemaakt. Daardoor is degene met dit script voortdurend alert. Steeds is hij of zij aan het kijken in hoeverre de partner interesse en betrokkenheid toont, aan het analyseren en piekeren. En daarbij beoordeelt hij of zij de partners gedrag en bedoelingen onbedoeld negatiever dan terecht is. Daarentegen blijken mensen met een fijne jeugd en positieve relatie-ervaringen de rust en het vertrouwen hebben om het op zich af te laten komen, wat beter blijkt te werken bij het opbouwen van een relatie. Maar wat moet je nou doen, als je bij jezelf de neiging tot analyseren en piekeren ontdekt, als je merkt dat je het niet los kunt laten, er geen vertrouwen in hebt? Daarvoor hebben we de lange weg en het snelle recept. De lange weg geeft uiteindelijk verreweg de beste resultaten. De lange weg is: werk aan jezelf. Ga in therapie, lees zelfhulpboeken, volg trainingen en workshops en/of bezoek een coach. Investeer in jezelf en je relatiegeluk. Gaat dit je niet snel genoeg? Dan heb ik ook een snel recept: “fake it, till you make it”. Wat houdt dit in? Door vertrouwen te vertonen, je te gedragen als iemand met goede relatievaardigheden en zelfvertrouwen, door voortdurend alert te zijn op een optimistische kijk op het leven en op de ander (in plaats van op mogelijk gevaar) en door je te gedragen als iemand met effectieve gedachtes, gevoelens en gedragingen (in plaats van piekeren en analyseren), word je op een gegeven moment ook zo iemand.
Wil je echt heel graag een relatie en ben je gemotiveerd om je daarvoor in te zetten? Combineer dan het snelle recept met de lange weg. Succes gegarandeerd!